Abdullah: "Eerst wil ik in de financiële sector aan de slag, daarna word ik leerkracht"

In 2020 werd de eerste generatie TADA-jongeren 18 jaar. Alumnus Abdullah, 18 jaar, vertelt hieronder over zijn traject om een geëngageerde burger te worden.

“Ik ben opgegroeid in een wijk vlak bij het Maximiliaanpark. Ik denk niet dat onze sociale afkomst ons ervan weerhoudt om succesvol te zijn. Maar de wijk is een hele gesloten buurt, we leggen niet veel contacten met anderen. Om te kunnen slagen moet je een vlekkeloos parcours afleggen. Alleen volgen de punten op school niet altijd en dat zorgt ervoor dat velen afhaken.”

“Je omgeving speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Het zijn de mensen rondom je die voor een groot deel bepalen wie je bent. Als je wordt omringd door goede mensen, doe je er alles aan om even goed te worden. Heb je slechte vrienden? Dan word je sneller verleid om te gaan dealen of geweld te plegen.”

Eerste TADA-alumnus aan de universiteit

“In het vijfde leerjaar begon ik naar de weekendschool van TADA te gaan, naast de gewone school. Het is het grootste duwtje in de rug dat ik in mijn leven heb gekregen. Ik heb er verschillende professionals ontmoet die heel enthousiast hun ervaring met ons hebben gedeeld, zoals de politicus Guy Verhofstadt. Dat heeft mijn ogen geopend. Ik wilde voetballer worden, maar besefte dat dat toch niet voor mij was. Ik heb toen ook begrepen dat je in het leven de kansen moet grijpen die op je pad komen.” 

“Toen ik in het vijfde leerjaar zat, kreeg ik het voorstel om meteen naar het eerste middelbaar over te stappen. Ik had het op school heel gemakkelijk, maar ik was niet zeker of ik een jaar wilde overslaan. Er was altijd iets dat me tegenhield. Ik zei tegen mezelf: nee, ik wil bij mijn vrienden blijven! Maar TADA heeft me overtuigd om er toch voor te gaan en ik heb geen seconde spijt gehad van die keuze.” 

“Op mijn 17de ben ik gestart aan de universiteit. Ik was een van de jongste studenten toegepaste economische wetenschappen aan de VUB. Intussen zit ik in mijn tweede bachelor.” 

In lockdown leven in Molenbeek

“Ik ga er niet over liegen: het coronavirus en de maatregelen maakten de voorbije maanden niet gemakkelijk. Vooral omdat ik in een kleine ruimte woon. De grens tussen mijn kamer en die van mijn 3 jongere broers en zussen is niet heel duidelijk. Ze maken me ‘s ochtends vroeg wakker. Ik probeer mijn ritme aan te passen aan dat van hen: ik studeer als zij slapen en als ze wakker zijn zorg ik voor hun cornflakes of speel ik met hen.”

“Ook de onzekerheid was lastig. Kunnen de examens plaatsvinden? Heeft het wel nut om te studeren? Ook al zie ik mijn studies als een springplank, dan nog had ik soms twijfels. Gelukkig is mijn omgeving er dan, en vooral mijn moeder, om me opnieuw een boost te geven. Ik probeer ook om minstens een uur per dag te gaan lopen om mijn gedachten te verzetten.”

“Later wil ik graag in de financiële sector werken, en meer specifiek in ‘accounting’. Ik heb ook een droom die ik bijna was vergeten. Ik wilde vroeger altijd leerkracht worden, omdat ik graag kennis deel met anderen. In mijn hoofd heb ik mijn leven als volgt ingedeeld: ik ga studeren, daarna werk ik als accountant met een goed loon – geld maakt niet gelukkig, maar het helpt wel, toch? – en uiteindelijk ga ik voor een carrière als leerkracht. Zo kan ik de fakkel aan de jongeren doorgeven.”

Bijdragen aan het TADA for Life-netwerk

Wil jij ook graag extra kansen bieden aan onze oud-leerlingen door ze een activiteit, een stage of een studentenjob aan te bieden? Contacteer dan Alumni Lead Emilie De Brabandere.